کامپیوتر، شبکه

نکته: اسکرین شات هایی که در  طی این آموزش تهیه شده اند از ویندوز 8.1 تهیه شده اند. روند کار در ویندوز 7 و یا 10 نیز تفاوت چندانی ندارد و اگر ویندوز 8 به جای 8.1 استفاده میکنید به شما پیشنهاد میدهیم که آن را به 8.1 آپگرید کنید.   دسترسی سریع به ابزار مدیریت   یکی از چیز هایی که باید به عنوان یک حرفه ای بدانید این است که چه زمانی از چه ابزاری استفاده کنید و چگونه به آن سریع دسترسی داشته باشید. فرقی نمیکند که یک شورتکات برای آن ابزار تهیه کنید و یا یک لانچر و یا.. به هر حال باید راهی پیدا کنید که سریع بتوانید آن را باز کنید.    هر چیزی که میخواهید راجع به ویندوز 8 بگویید و آن را مسخره کنید! اما بدانید که سریع ترین راه برای رسیدن به تمامی ابزار مفید سیستم در ویندوز 8 نیز مانند ویندوز 10 وجود دارد، تنها کافیست که نشانگر موس را به پایین سمت چپ ببرید و راست کلیک کنید تا به هر چیزی که میخواهید دسترسی پیدا کنید.       این پنل که باز میشود بسیار کارامد و جامع است و از طریق آن میتوانید ابزار هایی نظیر Task Sheduler, Evevnt Viewer, Performance Monitor, Device Manager, Disk Management, و... باز کنید.   شما میتوانید به تمامی این ابزار از طریق پایین سمت چپ ویندوز دسترسی داشته باشید.        اگر از ویندوز 7 استفاده میکنید میتوانید به تمامی ابزار از طریق بخش جستجو دسترسی داشته باشید و یا میتوانید از RUN استفاده کنید. برای مثال، برای باز کردن برنامه Event Viewer تنها کافیست این کد را در RUN تایپ کنید:   Eventvwr       البته این راه در دیگر نسخه های ویندوز مانند XP, 7, 8, 8.1, 10 نیز بسیار مفید و سریع است و میتوانید در آنها نیز از این روش استفاده کنید.   همانطور که یک بار ذکر کردیم، اولین چیزی که به عنوان یک حرفه ای باید بدانید این است که برای چه کاری از چه ابزاری استفاده کنید.     Task Scheduler     از این ابزار جهت انجام وظایف به صورت خودکار توسط ویندوز استفاده میشود. با استفاده از این ابزار میتوانید تعیین کنید که چه کاری در چه زمانی انجام شود و یا چه برنامه ای چه زمانی اجرا شود و بسته شود.   با استفاده از این ابزار کارآمد توانایی تعیین دستورات برای انجام شدن در زمان خاصی برای ویندوز را دارید.     Event Viewer     بسیاری از کاربران نمیدانند چگونه از برنامه Event Viewer استفاده کنند و یا حتی نام آن را تا به حال نشنیده اند. این یک ابزار بسیار مفید و عالی جهت ایراد یابی و رفع مشکل است و با استفاده از آن میتوانید بفهمید که چه چیزی مشکل به وجود میاورد. تنها باید روش کار کردن با آن را بلد باشید.   این اواخر افرادی سودجو با استفاده از Event Viewer میخواستند به کاربران بقبولانند که کامپیوتر آن ها پر است از ویروس و ایرادات. با این راه میخواستند که از آن ها پول جهت پاک کردن آن ها دریافت کنند.   بسیاری از ایرادات کشف شده ای که در Event Viewer مشاهده میکنید آنقدری که خطرناک به نظر میرسند نیستند و تنها مشکلات بسیار کوچک هستند. برای مثال اگر یک بازی سنگین در سیستم خود اجرا کنید که بر روی کارت گرافیک و سی پی یو و رم فشار میاورد و منابع زیادی است سیستم را استفاده میکند، Event Viewer به شما هشدار خواهد داد که این یک مشکل است، در حالی که نیست!     Disk Management     زمانی که نیاز به کار کردن بر روی هارد و درایو های سیستم دارید و میخواهید که پارتیشن جدیدی بسازید،پارتیشنی را پاک کنید، نام پارتیشنی را تغییر دهید و... به این برنامه احتیاج پیدا خواهید کرد.   این برنامه هر چیزی را که شما از یک برنامه مدیریت هارد و پارتیشن انتظار دارید، در خودش دارد.     Services     این یکی که دیگر از نام و ظاهرش پیداست و فعالیت های در حال اجرا در ویندوز را به نمایش میگذارد و به کاربر امکان توقف و یا شروع و یا در کل غیر فعال کردن یک فعالیت و یا برنامه را میدهد.   استفاده از این ابزار آسان است و نیازی به حرفه ای بودن جهت استفاده از آن نیست و کاربر های معمولی نیز میتوانند از آن به آسانی استفاده کنند.   در ضمن آیا میدانستید که میتوان از طریق CMD نیز فعالیت های در حال اجرای ویندوز را مدیریت کرد؟     Registry Editor   به احتمال زیاد تا به حال دستکاری هایی در رجیستری انجام داده اید. برای مثال تنظیماتی در سیستم را تغییر داده اید و یا چیزی را در سیستم حذف کرده اید و یا... . اما با رجیستری میتوان کار هایی فراتر از این کار ها انجام داد و رجیستری تنها مختص به چند کار ساده نیست.   در ضمن این نکته را نیز بگوییم که تمامی برنامه های بهینه ساز و یکپارچه ساز رجیستری بی فایده و بی مصرف هستند و رجیستری نیازی به یکپارچه سازی ندارد.     Resource Monitor     این ابزار کمی جدید است و در ویندوز XP وجود ندارد. این ابزار به شما در مشاهده میزان مصرف برنامه ها از منابع سیستم کمک میکند. بر خلاف Task Manager که از طریق آن تنها میتوانید یک نگاه کلی به میزان استفاده از ویندوز توسط برنامه ها بیاندازید، با استفاده از این برنامه میتوانید جزئیات کاملی نیز مشاهده کنید.     Performance Monitor       این ابزار نیز همانند ابزار قبلی است با این اختلاف که میزان استفاده از منابع سیستم در طول زمان را برای شما به نمایش میگذارد و کار با آن کمی سخت تر است.     Group Policy Editor   نکته: متاسفانه ابزار Group Policy تنها در نسخه Pro ویندوز وجود دارد. با استفاده از این ابزار میتوانید کارهایی فراتر نسبت به کارهایی که با رجیستری انجام میدهید، انجام دهید. در حقیقت ابزار Group Policy Editor به شما امکان انجام تمامی کارهایی که با رجیستری میکردید را با روشی آسان تر میدهد.     Device Manager       از این ابزار جهت مشاهده و مدیریت تمامی قطعات و دستگاه ها متصل به سیستم استفاده میشود.   البته هنوز هم نکاتی وجود دارند در مورد این ابزار که باید آنها را نیز فراگرفت.     File History and System Restore   با استفاده از این ابزار نیز میتوانید در صورت وقوع مشکل در سیستم، سیستم را به چند روز و یا چند ساعت قبل که سالم بود برگردانید.   در این ابزار تنها کافیست مکان تهیه نسخه پشتیبان را مشخص کنید تا سیستم یک نسخه پشتیبانی برای مواقع ضروری تهیه کند.     Advanced Firewall     فایروال ویندوز دارای قابلیت های تقریبا کمی است که به شما امکان قطع دسترسی برنامه ها به اینترنت را میدهد، اما نسخه Advanced آن بسیار کامل و قدرتمند است. شما میتوانید هر چیزی را شخصی سازی کرده و تغییر دهید.     CMD   اگر میخواهید که یک کاربر حرفه ای باشید، باید کار با CMD را کاملا فراگیرید. کار با رابط کاربری گرافیکی خیلی از برنامه ها بسیار آسان تر از کار کردن با محیط غیر گرافیکی آن ها است، البته بسیاری از برنامه ها هم در محیط غیر گرافیکی و CMD کارکرد آسان تری دارند.         در این مقاله میخواهیم به شما کار با ابزار قدرتمند Task Scheduler را آموزش دهیم. پس با ما همراه باشید.   شاید فکر کنید که ابزار Task Scheduler تنها ابزاری جهت اجرای برنامه ها در زمانی معین است، اما این ابزار چیزی فراتر از این بوده و یک بخش از ویندوز است.   در نسخه های قدیمی ویندوز ها برنامه های زیادی همیشه در پس زمینه سیستم در حال اجرا بودند تا کاری را انجام دهند و  همیشه مقداری از رم سیستم را اشغال میکردند. اما در نسخه های جدیدتر ویندوز برنامه ها تنها در زمانی معین شروع به کار کرده و فعالیتی انجام میدهند و این کار را ویندوز با استفاده از ابزار Task Scheduler انجام میدهد که باعث میشود مقدار کمتری از رم سیستم اشغال شود.   به هرحال، این به این معنی نیست که در ویندوز برنامه ای دیگر همیشه در حال اجرا نیست، برنامه هایی هستند که باید همیشه در پس زمینه سیستم فعالیت داشته باشند و کار کنند و وجود آنها ضروری است. اما قرار دادن برنامه ها در Task Scheduler کاری بسیار مفید و مناسب برای کاربران ویندوز است که به آنها امکان اجرای برنامه ها در زمانی معین را میدهد.     آشنایی با رابط کاربری Task Scheduler   زمانی که برنامه Task Scheduler را باز کنید سه ستون خواهید دید. ستون سمت چپی که پوشه ها در آن نمایان شده و سازماندهی شده اند، ستون وسطی که کار ها را نمایش میدهد، و ستون سمت راستی که به شما دسترسی به تنظیمات و منو را میدهد.   با دیدن رابط کاربری برنامه نترسید، به آن پیچیدگی که به نظر میرسد نیست و تنظیمات زیادی ندارد.       شما میتواند با آیکون موجود در بالای ستون سمت راستی، آن را ببندید و زمانی که خواستید به منو و دیگر چیز ها دسترسی داشته باشید به جای ستون سمت راست، از منوی بالایی برنامه استفاده کنید. زمانی که یک دستور برای برنامه تعیین کنید، گزینه هایی مانند Run و End نمایش داده خواهند شد. البته اگر برنامه را تازه باز کرده باشید این دستورات نمایش داده نخواهند شد و به جای آنها گزینه ساخت دستور نمایش داده میشود.       قبل از شروع آموزش ساخت دستور و یا همان وظیفه، چند گزینه موجود در منوی برنامه را به شما معرفی میکنیم:     - Create Basic Task: برای شما یک "ویزارد" راه اندازی میکند تا بتوانید وظیفه جدید بسازید.   - Create Task: این گزینه به شما در وارد کردن وظیفه هایی که قبلا از برنامه خارج کرده بودید کمک میکند. استفاده از این گزینه برای وارد کردن دستورات یک کامپیوتر به کامپیوتر دیگر بسیار مفید است.   - Display All Running Tasks: تمامی وظیفه های در حال اجرا را به همراه پوشه منبع آنها به نمایش در خواهد آورد.   - Enable / Disable All Tasks History: تهیه گزارش کار و هیستوری از وظایف انجام شده را روشن و یا خاموش میکند.   - New Folder: یک پوشه جدید در ستون سمت چپ برنامه میسازد. برای زمانی مناسب است که وظایف بسیار زیادی در برنامه وجود دارند و میخواهید آن ها را مرتب کنید.   - Delete Folder: به شما در پاک کردن پوشه های ستون سمت چپ کمک میکند.   - Refresh and Help: رفرش برنامه و کمک.   “Display All Runnin Tasks” نیز تمامی وظایف در حال اجرا را در یک پنجره منظم و ساده به نمایش میگذارد و کار با آن بسیار ساده است.       گزینه “Enable / Disable Tasks Hisory” نیز بسیار کارآمد است زیرا به شما امکان مشاهده یک گزارش کار از وظایف انجام شده را میدهد. این گزینه مخصوصا زمانی مفید است که برای کامپیوتر مشکلی پیش آمده و میخواهید اعمال انجام شده اخیر را ببنید. البته اگر نیازی به آن ندارید آن را غیر فعال کنید زیرا طی مرور زمان یک گزارش کار بسیار طولانی خواهد شد.       با استفاده از گزینه Details نیز اطلاعات زیادی راجع به وظیفه ها میتوانید ببینید. با مراجعه به پوشه های زیر مجموعه پوشه های اصلی میتوانید و تمامی وظایف در حال اجرا را ببینید.   برای مثال با مراجعه به مسیر Microsoft > Windows > Defrag میبینید که یک وظیفه Defrag یا همان یکپارچه سازی در آنجا وجود دارد که همیشه بدون آنکه شما بدانید در زمان معینی اجرا خواهد شد.   نکته: پیشنهاد میکنیم که به وظایفی که در پوشه Microsoft وجود دارند دست نزنید زیرا ممکن است باعث بروز مشکل در ویندوز شود.       به عنوان یک مثال دیگر، در مسیر Windows > ApplicationData شما وظیفه "CleanupTemporaryState" را خواهید دید. با رفتن به بخش منوی Actions میتوانید بفهمید که این وظیفه از چه چیزی جهت اجرا استفاده میکند. این وظیفه از rundll32.exe استفاده میکند که فایل Windows.Storage.ApplicationData.dll را فرا میخواند تا اجرا شود.   اگر شما دیگر وظیفه های Microsoft را هم چک کنید، خواهید دید که همگی از یک فایل EXE استفاده میکنند و چند فایل dll را جهت اجرا را میخوانند.       آیا میدانستید که ویندوز هر وقت فضای هارد شما کم شود وظیفه “Disk Cleanup” را در پس زمینه سیستم بدون اینکه شما بدانید اجرا میکند؟       مشاهده کد های هر وظیفه معلوم میکند که آن وظیفه دقیقا چه کاری انجام میدهد.       ممکن است حین گشت و گذار بین وظیفه های سیستم متوجه شده باشید که بعضی از وظیفه ها زمان و یا حالتی برای فعال شدن ندارند، این به این دلیل است که ویندوز با روش های دیگری آن ها را فعال میکند.     ساخت یک وظیفه با استفاده از "ویزارد"   حالا که بسیاری از چیز های برنامه را متوجه شده اید بهتر است که شروع به ساخت یک وظیفه کنید.   این ویزارد به شما امکان ساخت یک وظیفه بدون نیاز به مسلط ودن کامل بر روی این برنامه را میدهدو تنها کافیست که وظیفه مورد نظر خود را تعیین کرده و زمان مشخصی برای آن تعیین کنید.برای مثال روزانه، ماهانه، سالانه و یا حتی برای مثال شنبه ها ساعت 1:14. این ویزارد امکانات خوب و جامعی در احتیار شما میگذارد.   همچنین میتوانید تعیین کنید که وظیفه حین خاموش شدن کامپیوتر، وارد شدن شما به حساب کاربری و ... انجام  شود.       همچنین میتوانید تعیین کنید که یک ایمیل ارسال شود و یا یک پیام نوشته شده و به نمایش در بیاید.       مرحله آخر نیز قرار دادن یک کد و یا یک فایل برای اجرا است و میتوانید هر فایل با پسوند EXE را انتخاب کنید.       ساخت وظیفه با ویزارد روش مناسبی است، اما کمی مبتدی است.  
چگونه از ابزار های ویندوز مثل یک حرفه ای استفاده کنیم؟
(بخش 3 : ابزار Event Viewer جهت رفع مشکلات ویندوز)
 
 

 
 
در این مقاله نحوه رفع مشکلات ویندوز با استفاده از Event Viewer را به شما آموزش میدهیم.
 
بزرگ ترین مشکل راجع به برنامه Event Viewer این است که کمی نتایج ناامیدکننده ای به نمایش میگذارد، کلی ارور، مشکل، هشدار و.. که البته بسیاری از آن ها چندان جدی نیستند و به همین دلیل است که میگوییم کمی ناامید کننده است.
 
یادگیری کامل روش استفاده از برنامه Event Viewer برای یک کاربر حرفه ای بسیار واجب است و به شما درپیدا کردن و رفع ایرادات کمک میکند.
 
 
آشنایی با رابط کاربری برنامه
 
هنگامی که برنامه Event Viewer را برای اولین بار باز کنید میبینید که همانند دیگر برنامه های مدیریت ویندوز این برنامه نیز دارای سه ستون است و البته قابلیت هایی فراوان و مفیدی نیز دارد.
 
ستون سمت چپ در برنامه پوشه ها را به نمایش در میآورد و از طریق آن گزارش کار ها انجام شده را نیز میتوان مشاهده کرد و همچنین قابل شخصی سازی است. برای مثال در گزارش کارهای انجام شده توسط برنامه میتوانید تمامی ایرادات و مشکلاتی که قبلا یافت شده بودند را مشاهده کنید.
 
ستون وسط برنامه نیزEvent   ها یا همان رویداد ها را به نمایش میگذارد و با کلیک بر روی آنها، اطلاعت آنها در پنجره اطلاعات در برنامه به نمایش در خواهد آمد. همچنین میتوانید بر روی آنها دوبار کلیک کنید تا در پنجره جدیدی باز شوند. این برای زمانی مناسب است که تعداد زیادی رویداد وجود دارند و میخواهید یکی را از آنها جدا کرده تا بررسی کنید.
 
ستون سمت راست نیز به شما امکان شخصی سازی حالت نمایش، فیلتر بندی و... را میدهد.
 

 
 
 رویداد هایی که به نمایش در می آیند کمک بسیار زیادی در رفع مشکلات کامپیوتر میکنند و با یک سرچ ساده آنها در گوگل میتوانید دلیل رخ دادنشان را بیابید.
 
 
هر رویداد دارای این اطلاعات است:
 
- Log Name: در نسخه های قدیمی سیستم عامل ویندوز تمامی گزارش های ویندوز در یک فایل جمع آوری میشدند اما در نسخه های جدید تقربا هر برنامه گزارش اختصاصی خود را دارد.
 
- Source: نام برنامه ای که این رویداد را به وجود آورده به نمایش میگذارد. هر چند این نام دقیقا نام اصلی را ممکن است به نمایش نگذارد.
 
- Event ID: IDهایی که به نمایش در می آیند به تنهایی بدردبخود نیستند. برای مثال اگر شما آی دی “122”برای یک رویداد دریافت کرده و آن را در گوگل سرچ کنید مطلب بدردبخوری گیر نخواهید آورد. برای اینکه IDها مفید واقع شوند باید نام برنامه را نیز در کنار آن ها در گوگل سرچ کنید زیرا هر برنامه ای IDهای اختصاصی خود را دارد.
 
- Level: این به شما میزان سختی حل شدن مشکل را نشان میدهد. این میزان این را نشان میدهد که مشکلی در برنامه پیش آمده و یا چیزی از آن خراب شده و یا.. که باعث بروز مشکل در آن شده.
 
- User: به شما نشان میدهد که این مورد در کل سیستم پیش آمده و یا تنها در یک اکانت.
 
- OpCode: این به شما نمایش میدهد که برنامه در حال انجام چه کاری بوده که مشکل رخ داده.
 
- Computer: در کامپیوتر خانگی، این تنها نام کامپیوتر شما را نشان میدهد، اما در سرور ها این نام کامپیوتری را که برایش مشکل پیش آمده نشان میدهد.
 
- Task Category: معمولا نمایش داده نمیشود اما زمانی که نمایش داده شود اطلاعات بیشتری راجع به رویداد نمایش میدهد.
 
- Keywords: این مورد نیز معمولا نمایش داده نمیشود اما زمانی که نمایش داده شود نیز بدردنخور است.
 
 
روش یافتن راه حل برای مشکلات: باید توضیحات اصلی، ID رویداد، و Source آن را در گوگل جستجو کنید.
 
نکته مهم: مهم ترین چیز در مورد Event Viewer این است که همیشه مشکلاتی را به نمایش در می آورد و شما هیچ وقت موفق به حل همه ی آ ها نخواهید شد و تنها در صورتی که حس کردید برای کامپیوترتان مشکلی پیش آمده از آن استفاده کنید.
 
و برای یافت راه حل برای حل مشکلات به وجود آمده همانطور که گفتیم باید از موتور جستجوگر گوگل استفاده کنید.
 

 
 
ممکن است پس از مشاهده و باز کردن رویداد، اولین کاری که انجام دهید این باشد که بر روی لینکی که در پایین پنجره است بروید. این لینک شما را به یک صفحه خالی از سایت مایکروسافت میبرد که هیچ کمکی نمیتوانید در آن بیابید.
 

 
چیز عجیبی که راجع به این صفحه وجود دارد این است که از بین 33832 کاربری که آن را مشاهده کرده اند 8464 به آن رای داده اند و آن را مناسب خطاب کرده اند!
 
 
جستجو بر اساس ID و نام رویداد شما را به نتیجه خواهد رساند
 
متاسفانه لینک کمک در حقیقت کوچک ترین کمکی به ما نکرد، اما هنوز هم یک روش برای  حل مشکل وجود دارد.
 
نام و ID رویداد را در گوگل جستجو کنید تا روشی مناسب بیابید.
 
البته توجه داشته باشید که هیچگاه از برنامه های سایت های مختلف برای حل این مشکلات استفاده نکنید زیرا کارساز نیستند.
 
 
استفاده از فیلتر بندی و لیست بندی شخصی سازی شده
 
به جای گشتن در تعداد بسیار زیادی از پوشه ها و رویداد ها جهت یافت رویداد مورد نظر خود، از فیلتر بندی و شخصی سازی لیست رویداد ها استفاده کنید.
 
شما میتوانید تا حد بسیار زیادی نتایج را فیلتر بندی کنید تا چیز های اضافی در لیست نبینید. البته از تعداد زیادی فیلتر بندی استفاده نکنید زیرا باعث میشود نتیجه ای به نمایش در نیاید.
 

 
 
زمانی که کار فیلتر بندی را انجام دادید، تنها نتایج مد نظر شما نمایش داده خواهند شد و دیگر سردرگم نخواهید شد، و شما را از نشان دادن تعداد زیادی رویداد بی اهمیت نجات میدهد.
 

 
 
به گزارش کار ایراد های تشخیص داده شده نیز نگاهی بیندازید
 
برای زمانی که میخواهید مشکلات را برطرف کنید به این گزارش کار نیاز دارید. میتوانید آن را از طریق این مسیر بیابید:
 
Microsoft\Windows\Diagnostics-Performance
 
این گزارش کار بسیار کامل و جامع است. برای مثال اگر کامپیوتر شما از حالت معمولی مدت بیشتری طول کشید تا بالا بیاید، یک گزارش از چیزی که باعث آن شده ذخیره خواهد شد.
 

 
 
البته ایرادی اگر تنها یک بار به نمایش در بیاید چندان مهم نیست. اما اگر همیشه به نمایش دربیاید باید فکری به حالش بکنید.
 
 
روش حل سریع تر مشکل
 

 
اگر حین کار با برنامه Event Viewer با پیغام “Access to drivers on windows update was blocked by policy” مواجه شدید، به Control Panel بروید و کلمه “Driver” را جستجو کنید. پس از به نمایش درآمدن نتایج بر روی “Change Driver Installation Settings” کلیک کنید.
 

 
 
و سپس بر روی گزینه “Yes, do this automaticly” بزنید.
 

 
و دیگر این پیغام را مشاهده نخواهید کرد.
 
 
الصاق وظیفه ها به رویداد ها
 
اگر قسمت قبلی این مقاله را مطالعه کرده باشید، کار با Task Scheduler را یاد گرفته اید. شما با راست کلیک بر روی یک رویداد میتوانید از آن یک وظیفه بسازید تا در زمان رخ دادن مجدد به نمایش دربیاید.
 

 
 
آخرین سخن
 
برنامه Event Viewer برنامه ای بسیار مفید است که قابلیت های فراوانی دارد.
 
شما با استفاده از آن میتوانید ایرادات سیستم و دلایل آن ها را کشف کرده و منشا هر مشکلی در سیستم را بیابید و همچنین از همه ی چیز ها یک گزارش نیز به صورت اتوماتیک توسط برنامه تهیه خواهد شد.
 

 
 
با راست کلیک بر روی آیتم های ستون سمت چپ گزینه های زیادی مشاهده خواهید کرد، که البته با انجام این کار در ستون راست نیز باز هم گزینه هایی مشاهده خواهید کرد.
 

 
همچنین میتوانید از تمامی گزارش های برنامه یک فایل با فرمت XML تهیه کنید.
  چگونه از ابزار های ویندوز مثل یک حرفه ای استفاده کنیم؟ (بخش 4 : مدیریت هارد و پارتیشن بندی Disk Management)         در این مقاله به شما کار با ابزار Disk Management ویندوز را به صورت حرفه ای آموزش خواهیم داد. این ابزار مخصوص مدیریت درایوها، هارد دیسک، و پارتیشن بندی میباشد.   برای دسترسی به این برنامه، کافیست عبارت Disk Management را در کنترل پنل جستجو کنید.     ممکن است که برنامه Disk Management در نگاه اول تا حدودی ساده به نظر برسد. این برنامه دارای یک محیط گرافیکی است که به کاربر امکاناتی مانند ساخت پارتیشن، تغییر نام درایو ها، ساخت و حذف درایو مجازی، کپی کردن یک پارتیشن و... را میدهد.   اگر در حین کار با برنامه کمی کنجکاوی به خرج دهید متوجه خواهید شد که امکاناتی مانند تغییر هارد ها از حالت GPT به MBR و بالعکس و قابلیت تغییر هارد ها از حالت Basic به Dynamic نیز وجود دارد.     آشنایی با رابط کاربری برنامه   برنامه را که باز کنید خواهید دید که دارای یک بخش بالایی است که پارتیشن ها را به نمایش میگذارد و یک بخش پایینی که خود هارد ها و دیگر درایو ها را به نمایش میگذارد.   در بخش بالایی که پارتیشن ها نمایان میشوند اطلاعات مفیدی نیز راجع به آنها میتوانید مشاهده کنید.       در عکس بالا میبینید که اطلاعات بسیار مفید دیگری نیز وجود دارند، برای مثال در درایو C نوشته شده کهدرایوی است که سیستم از طریق آن بوت میشود و در پارتیشن EFI نوشته شده که این پارتیشن متعلق به سیستم و ضروری است.   با کلیک بر روی بخش “Action” در منوی بالا برنامه گزینه های زیادی نظیر کپی کردن پارتیشن، تغییر نام، تغییر از حالت GPT به MBR و بالعکس و..  وجود دارد.       و با راست کلیک بر روی پارتیشن ها گزینه هایی مانند تغییر سایز پارتیشن، تغییر نام، پاک کردن و.. به نمایش در خواهد آمد.       مقدار دهی اولیه یک دیسک، و انتخاب کردن این که GPT و یا MBR باشد.       آیا تا به حال شده که یک درایو را به سیستم متصل  کرده باشید و پیغامی مبنی بر  مقدار دهی اولیه به دیسک برای شما ظاهر شده باشد؟   اگر درایوی که وارد کردید فرمت نشده باشد و پارتیشن نداشته باشد این پیغام را مشاهده میکنید و بدین معنی است که دیسک را جهت انجام کار آماده کنید.   نکته: گاهی اوقات با وجود پارتیشن ها و اطلاعات و... در یک درایو باز هم ویندوز این پیغام را میدهد. که در آن مواقع یک مشکل به وجود آمده و ممکن است با قطع و وصل آن درایو مشکل حل شود.     استفاده از MBR (Master Boot Record)   اگر میخواهید از یک هارد در کامپیوتر های مختلف جدید و قدیمی استفاده کنید پیشنهاد میکنیم که از MBR استفاده کنید. زیرا MBR یک روش قدیمی است و در تمامی کامپیوتر های قدیمی نیز پشتیبانی میشود.   کامپیوتر های جدید کم کم دارند به حالتی در میایند که تنها از روش GPT استفاده کنند. زیرا روش MBR قدیمی است و مشکلات و محدودیت هایی دارد که دیگر امروزه زیاد مناسب نیست.   برای مثال یکی از محدودیت های روش MBR این است که در یک هارد بیش از 4 پارتیشن نمیتوان ساخت.       یکی دیگر از محدودیت های روش MBR این است که از هارد های بالاتر از 2 ترابایت پشتیبانی نمیکند و برای هارد های بالاتر از  2 ترابایت باید از GPT استفاده کنید.   در هر سکتور از هارد ها معمولا 512 بایت قرار دارد.     استفاده از GPT (Guid Partition Table)   برای استفاده از GPT در هارد هایتان باید مدل مادربرد شما جدید باشد تا از GPT پشتیبانی کند زیرا مدل های قدیمی از GPT پشتیبانی نمیکنند.   از ویندوز ویستا به بالاتر میتوانید در صورتی که مادربرد شما از GPT پشتیبانی کند، از روش GPT استفاده  کنید اما نه در حالت بوتیبل. نسخه 32 بیتی ویندوز XP نیز از GPT پشتیبانی نمیکند.       روش GPT از ساخت بیش از 128 پارتیشن در هارد پشتیبانی کرده و حتی از 1 میلیارد ترابایت بالاتر هم پشتیبانی میکند.   هارد های دارای روش GPT در اول خود دارای یک شبیه ساز حالت MBR هستند که از هارد محافظت کرده و باعث میشود در صورت استفاده از برنامه های قدیمی که از GPT پشتیبانی نمیکنند آسیب به هارد شما وارد نشود. البته این بدان معنی نیست که میتوانید از آنها در کامپیوتر های قدیمی استفاده کنید.   برای اینکه یک درایو GPT بتواند بوتیبیل باشد باید یک پارتیشن سیستم EFI در هارد شما موجود باشد که از 100 تا 260 مگابایت ممکن است حجم داشته باشد. و آن پارتیشن EFI است که اطلاعات بوت شدن را در خود گنجانده و باعث بوت میشود.   تفاوت کلی MBR و GPT را میتوانید در عکس زیر ببینید:       شما میتوانید با راست کلیک بر روی هارد ها آنها را به حالت GPT و یا MBR در بیاورید که البته باید تمامی پارتیشن های هارد شما جهت انجام این  کار پاک شوند که این قابلیت را تا حدودی بی فایده میکند.     انتخاب حالت هارد: Basic و یا Dynamic       پس از انتخاب بین حالت های GPT و MBR باید برای هارد پارتیشن هایی بسازید که در هر کدام این دو روش ها متفاوت است.   از بین GPT و MBR نیز اگر میخواهید هارد را در یک سیستم جدید استفاده کنید باید آن را در حالت GPT قرار دهید. همچنین اگر هارد شما بالای 2 ترابایت است هم باید از GPT استفاده کنید.   ویندوز از Logical Disk Manager جهت ذخیره کردن اطلاعات و نام و.. پارتیشن ها استفاده میکند. در MBR، ویندوز 1 مگابایت از پارتیشن را جهت ذخیره این اطلاعات تصرف میکند و در GPT ویندوز یک پارتیشن مخفی برای ذخیره سازی این اطلاعات میسازد که نام آن “Metadata Prtition” است.     کپی یا همان میرور کردن درایو سیستم   شما برای کپی کردن درایو سیستم میتوانید آن را به حالت Dynamic در بیاورید. برای انجام این کار کافیست راست کلیک کرده و گزینه “Add Mirror” را انتخاب کنید.       به شما اخطاری مبنی بر اینکه اگر درایو را از حالت Basic به حالت Dynamic در بیاورید و اگر یک سیستم عامل دیگر نیز در کامپیوتر خود نصب کرده باشید، دیگر آن سیستم عامل دومی بالا نخواهد آمد.       زمانی که از درایو سیستم کپی و یا به اصطلاح میرور بگیرید سیستم کند خواهد شد. زیرا از آن به بعد اطلاعات را تنها در یک درایو ننوشته و در دو درایو مینویسد و تغییرات را در هر دو درایو ها اعمال میکند. اما این روش امنیت اطلاعات را بالا میبرد. زیرا اگر یکی از هارد ها خراب شود، یک کپی از آن خواهید داشت.       نکته: یک درایو MBR را نمیتوانید در یک هارد GPT کپی کنید.     انواع پارتیشن ها برای درایو های Dynamic   در حین کار کردن بر روی یک هارد Dynamic متوانید تعداد بسیار  زیادی پارتیشن ساخته و آنها را به هر اندازه ای که میخواهید در بیاورید.   - پارتیشن ساده: یک نوع پارتیشن ساده است که در هارد های Basic نیز همین حالت است.   - پارتیشن Stripped: در این نوع پارتیشن ها، یک پارتیشن در چندین درایو تقسیم میشود و باعث بالاتر رفتن سرعت انتقال داده میشود.   - پارتیشن Spanned: اطلاعات با پر شدن در یک درایو، وارد درایو بعدی شده و در آن ذخیره میشوند و در آخر چندین درایو با هم ادغام شده و یک درایو بزرگ را تشکیل میدهند.   - درایو میرور: در این حالت ویندوز نه تنها اطلاعات را در پارتیشن اصلی سیستم مینویسد و تغییر میدهد، بلکه در درایو میرور شده هم تمامی این کار ها را انجام میدهد. این کار باعث کند تر شدن سیستم میشود، اما امنیت را بالا میبرد. زیرا اگر یکی از هارد ها خراب شود، یک کپی از آن خواهید داشت.   - پارتیشن های RAID5: تنها در سرور ها موجود میباشند و امکان تقسیم شدن بین سه هارد را دارند.   نکته: از حالت Dynamic تنها میتوانید در هارد های اکسترنال و حافظه های قابل حمل استفاده کنید.     اتصال یک درایو به یک پوشه و تغییر نام درایو ها   با راست کلیک بر روی یک پارتیشن (به جز پارتیشن سیستم) میتوانید آن را به یک پوشه متصل کنید تا با باز کردن آن پارتیشن به آن پوشه فرستاده شوید. همچنین با راست کلیک بر روی پارتیشن ها نام آن ها را نیز میتوانید تغییر دهید.     از دیگر قابلیت های این برنامه میتوان به ساخت درایو مجازی و اتصال آن به یک فایل با فرمت ISO اشاره کرد.   البته تمامی این کار ها در CMD با کمک دستور Diskpart.exe نیز قابل اجرا هستند.   در آخر، سعی کنید همیشه از فرمت NTFS برای درایو های خود استفاده کنید.   چگونه از ابزار های ویندوز مثل یک حرفه ای استفاده کنیم؟(بخش 5 : ویرایشگر رجیستری Regedit)         در این مقاله نحوه کار با ویرایشگر رجیستری ویندوز را به شما آموزش میدهیم.     در این مقاله به صورت جامع به شما آموزش میدهیم که رجیستری چه چیزی است و بخش های داخل آن چگونه کار میکنند.   چیز مهمی که راجع به رجیستری وجود دارد این است که هیچ گاه نباید پوشه ها و Value های داخل آن را پاک کنید. همچنین با تغییر در رجیستری، ویندوز سریع تر نشده و قابلیت های جدید به آن اضافه نمیشوند.   با دستکاری در رجیستری تنها میتوانید قابلیت های ویندوز را فعال و غیر فعال کنید و چیز هایی که دیگر نمیخواهید ببینید را از بین ببرید و چیز هایی که لازم دارید را فعال کنید.     رجیستری چیست؟   رجیستری ویندوز یک پایگاه داده و دارای سلسله مراتبی است که شامل تنظیمات ویندوز، برنامه ها و بسیاری چیزهای دیگر است.   در ویرایشگر رجیستری شاخه ها به مانند پوشه ها هستند و Valueهای داخل آنها که حاوی تنظیمات هستند مانند فایل های داخل پوشه ها هستند.   هنگامی که برای اولین بار برنامه ویرایشگر رجیستری را باز کنید با یک رابط کاربری دارای دو ستون مواجه خواهید شد. ستون سمت چپی دارای پوشه ها است که به حالت سلسله مراتبی هستند، و ستون سمت راست نیز دارای Value های داخل پوشه ها است. در کل رابط کاربری برنامه بسیار ساده است.   برای اجرای ویرایشگر رجیستری، کافیست دستور regedit را در منوی Run اجرا کنید.       معرفی شاخه های رجیستری: HKEY_CLASSES_ROOT  پوشه ی ریشه و یا همان Root بسیار مهم میباشد زیرا دارای بسیاری از تنظیمات مهم است و با یک دستکاری کوچک در آنها ممکن است که مشکل پیش بیاید. پس مراقب باشید.   بسیاری از کاربران فکر میکنند که تمامی پوشه ها و Value های زیرشاخه یک پوشه اصلی، متعلق به آن هستند در حالی که اینگونه نیست و آن پوشه اصلی تنها به آنها متصل شده و آنها را به نمایش در میآورد.     HKEY_CLASSES_USER  ویندوز از این بخش جهت مدیریت نوع فرمت فایل ها استفاده میکند. این بخش HKCR نیز نامیده میشود. مسیرش هم این است:   HKLM\Software\Classess     HKEY_CURRENT_USER   این شاخه تنظیمات مربوط به کاربر وارد شده را در خود ذخیره کرده است و HKCU هم نامیده شده است.     HKEY_LOCAL_MACHINE   این قسمت هم شامل تمامی تنظیمات سیستم برای تمامی یوزر ها میباشد و به نام HKLM شناخته میشود.     HKEY_USERS   این بخش نیز اطلاعات و تنظیمات دیگر یوزر ها را در بر دارد و برای زمانی مناسب است که میخواهید اطلاعات و یا تنظیمات یوزر دیگری را تغییر دهید و به نام HKCU شناخته میشود.     HKEY_CURRENT_CONFIG   اطلاعات راجع به قطعات سخت افزار سیستم را در خود جای داده و  مسیر آن به این صورت است:   HKLM\SYSTEM\CorrentControlSet\Hardware Profiles\Current     ساخت Key ها و Value های جدید       با راست کلیک کردن بر روی KEY ها تعداد زیادی گزینه نمایان خواهند شد که از نامشان پیداست برای چه کاری هستند.       با ساخت هر Key در ستون سمت چپی برنامه یک پوشه ساخته خواهد شد و با ساخت هر Value در ستون سمت راست برنامه یک چیز همانند فایل ساخته میشود که البته Value ها کمی گیج کننده هستند.   - String Value: این ها دارای هر نوع چیزی ممکن است باشند. شما میتوانید در این نوع از Value ها هر نوع تغییری بدون آسیب وارد کردن به سیستم بدهید.   - Binary Value: این ها دارای داده های باینری هستند که در آن ها هیچ وقت نیازی نیست که تغییری ایجاد کنید.   - DWORD 32 بیتی: این ها پرکاربرد ترین  نوع Value ها هستند و ممکن است از عدد 0 و یا 1 تا 4,294,967,295 داشته باشند.   - QWORD 64 بیتی: این نوع از Value ها معمولا برای دستکاری در رجیستری ساخته نمیشوند و Value های 64 بیتی هستند.   - Multi-String Value: این نوع از Value ها بسیار کم کاربرد هستند و همانند نوت پد میتوانید در آنها متن هایی وارد کنید.   - Expandable String Value: این نوع از Value ها معمولا برای مسیر های سیستم استفاده میشوند.      منوی مورد علاقه ها یا همان Favoriters   یکی از ویژگی های کاربردی برنامه ویرایشگر رجیستری که کمتر کسی به آن توجه میکند ویژگی لیست مورد علاقه ها است. یکی دیگر از قابلیت های خوب این لیست این است که میتوانید محتویات آن را خارج کرده و در یک کامپیوتر دیگر استفاده کنید.   همچنین راهی مناسب برای نشان گذاشتن روی چیزی در رجیستری است که دسترسی به آن را در زمانی دیگر آسان میکند.       ذخیره کردن اطلاعات رجیستری   همچنین با راست کلیک بر روی Value ها و انتخاب گزینه Export میتوانید از رجیستری ها یک خروجی بگیرید، که برای زمانی کاربرد دارد که میخواهید در آن رجیستری تغییراتی اعمال کنید.       زمانی که از Value رجیستری بکاپ گرفته شد میتوانید روی آن دوبار کلیک کنید تا به جای اولش بازگردد. همچنین میتوانید آن را در نوتپد ویرایش کنید.       تغییرات در Value های رجیستری بسیار آسان است.        تنظیم قابلیت دسترسی   در حالت عادی در بعضی از Value های رجیستری نمیتوان تغییر ایجاد کرد. اما با راست کلیک کردن بر روی آنها و تغییر تنظیمات اجازه دادن و دسترسی این کار نیز مقدور میشود.       البته پیشنهاد میکنیم که در این Value ها که در حالت عادی قابلیت تغییر آنها را ندارید تغییر ایجاد نکنید.     بارگذاری تمامی زیرشاخه ها و محتویات رجیستری   ممکن است برای یک سیستم مشکلی به وجود آمده و نمیتوانید آن را بوت کنید، و تنها کاری که میتوانید کنید این است که مشکل آن را بیابید. یکی از راه ها برای رفع ایراد این است که سیستم را یا از طریق یک دیسک بوت و یا سیستم عامل لینوکس بدون نیاز به نصب راه اندازی و اطلاعات رجیستری را به کمک آن در یک حافظه فلش کپی کنید.   سپس میتوانید آن رجیستری ها را در یک کامپیوتر دیگر مشاهده کنید و ایرادات آن را رفع کنید.       فایل های رجیستری در کجا هستند؟   اکثر آنها را میتوانید در این مسیر پیدا کنید:   Windows\System32\Config         تمامی چیزهایی که در این پوشه میبینید زیر مجموعه های HKEY_LOCAL_MACHINE هستند.   فایل های رجیستری مربوط هر یوزر نیز در پوشه ی یوزر و در یک فایل مخفی به نام NTUSER.DAT است.     تهیه بکاپ از رجیستری   همیشه قبل از دستکاری در رجیستری بهترین کار تهیه بکاپ از آن است. اما بهترین راه برای انجام این کار چیست؟   شما نمیتوانید از تمامی رجیستری در یک فایل بکاپ بگیرید و همچنین نمیتوانید از تمامی فایل های رجیستری در هارد بکاپ بگیرید.   بنابر این تنها راه مناسب، ساخت یک System Restore Point است.       چند نکته:   هر برنامه ای که برای بهینه کردن و یکپارچه سازی و پاکسازی رجیستری وجود دارد بی فایده است و همگی این نوع برنامه ها بیهوده هستند. ایرادات رجیستری را میتوانید توسط Event Viewer دریابید و حل کنید.   در کل امروزه دیگر نیازی به دیفرگ کردن رجیستری نیست و این کار را اگر انجام ندهید بهتر است.   (بخش 6 : نظارت بر کامپیوتر با استفاده از تسک منیجر و Resource Monitor)         پیگیری میزان مصرف از منابع در کامپیوتر و البته در موبایل ها ضروری است و برنامه هایی که در این زمینه وجود دارند بسیار محبوب اند زیرا مانیتور کردن میزان استفاده از منابع واجب است.   برای سیستم عامل ویندوز برنامه های زیادی در این زمینه  وجود دارند که البته ما روش انجام این کار با استفاده از Task Manager و Resource Monitor را به شما آموزش میدهیم.     Task Manager   تقریبا همه ی کاربران ویندوز نحوه باز کردن تسک منیجر را میدانند. برای باز کردن تسک منیجر میتوانید از کلید هایی ترکیبی  CTRL + ALT + DEL استفاده کنید تا لیستی باز شود و از طریق آن میتوانید تسک منیجر را باز کنید.   یا برای اینکه بتوانید مستقیما تسک منیجر را باز کنید از کلید های ترکیبی CTRL + SHIFT + ESC استفاده کنید.   خوشبختانه در نسخه های جدید ویندوز، مایکروسافت کاملا تسک منیجر را تغییر داده و قابلیت های مفیدی به آن اضافه کرده.     با دوبار کلیک کردن در سمت چپ پنجره بخش Performance، پنجره آن کوچک شده و میتوانید آن را در جایی از دسکتاپ قرار دهید تا همیشه میزان استفاده از منابع سیستم را تحت  نظر داشته باشید.       و اگر بر روی سمت راست آن دوبار کلیک کنید نمودار بزرگ شده و چیزی شبیه این میشود:       با رفتن به بخش Options در برنامه و فعال کردن گزینه “Allways On Top” این نمودار همیشه در بالای دسکتاپ میماند تا همیشه میزان استفاده از منابع سیستم را تحت نظر داشته باشید.     App History   تب App History در تسک منیجر استفاده برنامه ها از منابع سیستم را در طی زمان مشخص میکند، فرقی نمیکند که برنامه مورد نظر در حال حاظر هم در حال اجرا باشد یا خیر. زمانی که میخواهید ببینید چه برنامه ای روی سی پی یو و یا رم فشار میگذارد این بخش بسیار کارآمد است.       متاسفانه در حالت عادی این تب تنها تاریخچه مصرف برنامه های خود ویندوز از منابع را نشان میدهد.   اگر میخواهید که تمامی برنامه های نصب شده در ویندوز نیز در این تب به نمایش گذاشته شوند در بخش Options گزینه Show History For All Processes را فعال کنید.       Startup   شرکت مایکروسافت درباره اینکه به تسک منیجر بخشی به نام مدیریت کننده شروع خودکار برنامه ها حین شروع ویندوز اضافه شده، حرف های زیادی میزد. هم اکنون این بخش وجود دارد و بسیار ساده است. در این بخش میتوانید برنامه هایی را که در حین بوت سیستم باز میشوند و باعث کندی در بوت میشوند را ببینید و از انجام این کار توسط آنها جلوگیری کنید.       قابلیت Analyze Wait Chain   این قابلیت که جدیدا به تسک منیجر اضافه شده فوق العاده کارآمد است. این قابلیت این امکان را به شما میدهد که بتوانید متوجه شوید تاخیر هر برنامه ای به چه دلیلی است، و به چه منابعی از سیستم نیاز دارد که آن منابع هنوز درگیر برنامه های دیگر هستند.   اگر برنامه ای را باز کردید و هنگ کرد، با استفاده از این قابلیت  میتوانید دلیل هنگ آن را بیابید.       برای مثال ما این کار را برای برنامه Microsoft Word انجام دادیم و متوجه شدیم که دلیل هنگ آن Splwow64.exe بود که برنامه ی پرینت گرفتن است.       Resource Monitor   ابزار Resource Monitor بسیار مفید و کارآمد است. اما متاسفانه بسیاری از کاربران از وجود چنین ابزاری در ویندوز بی خبر هستند.در پنجره این برنامه میتوانید میزان استفاده از منابع سیستم را کاملا زیر نظر داشته باشید و در صورت مشاهده موردی که زیاد از منابع سیستم استفاده میکرد آن را متوقف کنید.   نمودار های سمت چپ برنامه هم تقریبا بی فایده هستند و میتوانید آن ها را مخفی کنید تا در دیدتان نباشند.برای اجرای این ابزار کافیست تا Resource Monitor را در کادر Run ویندوز وارد کنید.       اگر میخواهید جزئیات دقیق تری به دست آورید بر روی هر یک از منابع سیستم مانند رم و یا سی پی یو کلیک کنید تا ببینید چه برنامه هایی بر روی آنها فشار میگذارند و با دوبار کلیک بر روی هر برنامه نیز میزان استفاده آن برنامه از هر یک از منابع سیستم نمایان میشود.       همچنین مسیر نصب برنامه های نیز در اینجا نمایان میشود و میتوانید ببینید و یا بر طبق مسیرشان آنها را جستجو کنید. توسط این پنجره میتوانید برنامه ها را ببندید، که البته پیشنهاد میکنیم برنامه ها را از طریق خودشان ببندید تا اگر زمانی برای مثال در حال کار بر روی یک فایل متنی در یک برنامه بودید، آن فایل از دست نرود.       تب Memory در برنامه نیز جزئیات دقیق از استفاده از رم سیستم را برای شما به نمایش میگذارد.       معنی هر کدام از رنگ های این بخش:   - Hardware Reserved: مقداری است که توسط درایور های قطعات و بایوس اشغال شده.   - In Use: این بخش نیز همان بخشی است که توسط برنامه ها اشغال شده.   - Modified: این مقداری از رم است که تغییر داده شده و  قبل از استفاده دوباره باید به حالت اول بازگردد.   - Standby: این مقدار از رم چیز های بیشتر استفاده شده را در خود جای داده تا در صورت نیاز دوباره به سرعت باز شوند. که البته در صورت نیاز دیگر برنامه ها به فضای بیشتر، این فضا کمتر خواهد شد تا برای برنامه های دیگر جا باز شود.   - Free: این مقدار همیشه کم است! ویندوز بررسی میکند که شما از چه فایل هایی بیشتر استفاده میکنید و آنها را به رم میفرستد تا سریع تر باز شوند و به حالت Standby در میایند.         به عکس بالا دقت کنید، توضیح بخش های جدول:   - Hard Faults: همچنین به نام Page Faluts هم شناخته میشود. این بدان معنی است که برنامه به رم نیاز داشته ولی فضای کافی در رم وجود نداشته است و هر قدر این میزان بیشتر باشد یعنی ارتقای رم در کامپیوتر شما واجب تر است.   - Commit: این میزان رمی است که برنامه در حالت معمولی نیاز دارد.   - Working Set: این میزان دقیقی است که برنامه از رم استفاده میکند.   - Shareable: این میزان رمی است که برنامه میتواند رها کند و در اختیار دیگر برنامه ها بگذارد.   - Private: این میزان رمی است که برنامه استفاده کرده و نمیتواند در اختیار دیگر برنامه ها بگذارد.   تب Network نیز بسیار کارامد است و لیستی از برنامه هایی که به اینترنت نیاز دارند را در اختیار شما میگذارد. همچنین اینکه آیا فایروال دسترسی برنامه را به اینترنت قطع کرده یا خیر را نمایان میسازد.       همچنین قابلیت ذخیره تنظیمات در این برنامه نیز وجود دارد. برای انجام این کار به بخش File رفته و گزینه Save Settings As... را انتخاب کرده و مسیری برای ذخیره آن انتخاب کنید.       تنظیمات ذخیره شده در هر کامپیوتر دیگری با استفاده از گزینه “Load Settings” قابل بارگذاری هستند.         (بخش 7 : آشنایی با System Properties)         Windows Properties Panel از آن دسته از برنامه های است که همیشه در همه نسخه های ویندوز موجود بوده و یار دیرینه ویندوز است!   این پنل دارای یک سری تنظیمات مهم ویندوز است.   خیلی از تنظیمات موجود در Windows Properties Panel هیچ گاه نیازی به تغییر و یا دستکاری ندارند و خیلی کم این امکان وجود دارد که نیاز به تغییر در آنها داشته باشید. اما دانستن اینکه هر کدام از آن تنظیمات برای چه کاری هستند مفید است و روزی به درد شما خواهد خورد.     نحوه دسترسی به Advanced System Properties Panel   نحوه انجام این کار در ویندوز های 8، 8.1 و 10 بسیار آسان است. زیرا با راست کلیک در سمت چپ تسک بار و زدن بر روی گزینه “System” میتوانید آن را باز کنید.       اگر هم از ویندوز 7 استفاده میکنید میتوانید به Control Pnael بروید و در بخش System ، بر روی Comuter راست کلیک کنید و گزینه Properties را بزنید تا به این تنظیمات برسید.   در این پنجره که باز میشود میتوانید با زدن بر روی گزینه “Advances System Settings” که در سمت چپ پنجره وجود دارد به این تنظیمات دسترسی پیدا کنید.       هنگامی که پنجره ی جدید باز میشود، ممکن است با چیز عجیبی روبرو شوید! زیرا در تنظیمات تب وسطی هستید، ممکن است که دیگر تب ها برای مایکروسافت چندان جالب نبودند و خواسته شما را وارد تب وسطی کند!     Advanced       در تب Advanced تنظیمات بسیار زیادی وجود دارند که از بین آنها میتوان به بخش عملکرد سیستم و سرعت بوت سیستم اشاره کرد.   با کلیک کردن بر روی دکمه Settings در آن بخش تنظیمات فراوانی را در اختیار شما قرار خواهد گذاشت. با باز کردن بخش Visual Effects میتوانید افکت ها و انیمیشن های ویندوز را فعال و غیرفعال کنید. این برای زمانی مناسب است که سیستم کمی کند است و با غیر فعال کردن این انیمیشن ها میتوانید به سرعت آن بیفزایید.       در تب Advanced یک قابلیت دیگر نیز در اختیار شما قرار میگیرد که البته نیاز به کمی توضیح دارد. قابلیت Processor Scheduling یا همان زمانبندی برای پردازنده به شما این امکان را میدهد که بین برنامه های در حال اجرا و یا سرویس ها و برنامه های پس زمینه سیستم، یکی را جهت اجرای بهتر و سریع تر انتخاب کنید. البته بهتر است همیشه گزینه این بخش را بر روی “Best Performance” بگذارید.     Programs   با قرار دادن Processor Scheduling بر روی Programs، سی پی یو قدرت بیشتری را صرف آنها کرده و ابتدا آنها را بارگذاری کرده و پردازش میکند، و بعد از آن به سراغ برنامه ها و سرویس های پس زمینه میرود.   Background Services   استفاده از این قابلیت برای کاربران خانگی و دسکتاپ مناسب نیست. این حالت برای سرور ها مناسب است و استفاده از آن را به شما توصیه نمیکنیم.     Data Execution Prevention       در این تب شما قادر به تغییر در DEP هستید، و اگر تنظیمات آن را تغییر بدهید توسط همه ی برنامه های ویندوز قابل استفاده خواهد بود.البته، میدانید که DEP چیست؟   DEP یا همان Data Execution Prevention قابلیتی ست که تنها در نسخه های 64 بیتی ویندوز ها وجود دارد و از حملات ویروس ها و تروجان ها به سیستم  و آسیب رساندن به قطعات سخت افزاری جلوگیری میکند.     User Profiles       با استفاده از این بخش نیز میتوانید تنظیمات پروفایل یک یوزر را برای دیگری کپی کنید.     Startup and Recovery       این بخش دارای دو قابلیت بسیار کارآمد برای سیستم هایی است که دو سیستم عامل در آنها نصب شده باشد.   یکی این است که الویت را برای بوت شدن یکی از سیستم ها قرار دهید، و دومی هم این است که مدت زمانی که صفحه انتظار انتخاب سیستم عامل میماند را انتخاب کنید.   همچنین گزینه ای وجود دارد برای اینکه انتخاب کنید که آیا بعد از نمایان شدن صفحه آبی مرگ (Blue Screen Of Death) ویندوز دوباره ریستارت شود و یا خیر.     Environment Variables       اینجا نیز مکانی است که برای برنامه هایی که میخواهید بدون وارد کردن آدرس قرار گیری آنها اجرایشان کنید تنظیمات را انجام دهید. مانند تایپ “Notepad.exe” در CMD که بدون نیاز به اینکه شما مسیرش را وارد کنید و تنها با وارد کردن نامش باز میشود.   مثال: (شما میتوانید “Path” را با آن دسته از برنامه هایی که نیاز به وارد کردن محل قرار گیری ندارند جایگزین کنید)   Echo %path%       البته شما میتوانید چنین چیزهایی را خودتان ایجاد کنید و به این نحو اجرا کنید.     System Protection       این تب نیز مخصوص System Restore است. ویندوز در حالت اتوماتیک بکاپ هایی تهیه میکند تا در صورت بروز مشکل بتوانید به چند ساعت قبل و زمانی که ویندوز سالم بود برگردید.   در اینجا بخشی نیز وجود دارد که در آن شما میتوانید میزانی از فضا که به انجام بکاپ خودکار تعلق گیرد را مشخص کنید. هر چه این فضا بیشتر باشد، امکان بازیابی ویندوز در صورت بروز مشکل بیشتر میشود و بهتر است.   همچنین به صورت دستی نیز میتوانید بکاپ تهیه کنید.     Remote Tab       این تب نیز بسیار ساده است و از طریق آن میتوانید Remote Desktop را فعال و یا غیر فعال کنید.   Remote Desktop برنامه ای بسیار مفید در ویندوز است که به شما امکان مدیریت یک کامپیوتر از راه دور را میدهد.     Computer Name       در این تب نیز میتوانید نام کامپیوتر خود را تغییر دهید.   این ویژگی مثلا برای زمانی مناسب است که شخص دیگری برای شما ویندوز نصب کرده و حالا شما میخواهید نام آن را تغییر دهید. و یا کامپیوترها در شبکه هستند و میخواهید نام مشخصی برای هرکدام انتخاب کنید.     Hardware       این تب نیز بسیار ساده است و از طریق آن میتوانید بخش “Devices” را که قطعات سیستم را به نمایش میگذارد را باز کنید.   یکی دیگر از قابلیت های موجود در این تب این است که میتوانید برای قطعات درایور نصب کنید و آنها را آپدیت کنید.     (بخش 8 : مدیریت سرویس های ویندوز)         در این مقاله نکاتی راجع به سرویس های ویندوز و نحوه مدیریت آنها با برنامه های خود ویندوز را به شما آموزش میدهیم.     کاربران زیادی همیشه در حال بستن و یا دستکاری سرویس های ویندوز هستند، و آن دسته از کاربرانی که زیاد با این چیز ها سروکار داشته اند دیگر میدانند که چه سرویس هایی را نباید بست و یا دستکاری کرد!   خوشبختانه در نسخه های جدید ویندوز اکثر فعالیت ها در قالب سرویس ها اجرا میشوند و قابلیت توقف آنها نیز به راحتی وجود دارد.   در این مقاله به شما راجع به این سرویس ها توضیحی خواهیم داد و نحوه حذف، بستن، و آنالیز آنها را به شما آموزش میدهیم. چون یک سری سرویس ها هستند که باید آنها را متوقف کرد!     سرویس ها چه چیزهایی هستند؟   سرویس ها در حقیقت برنامه هایی هستند که خیلی از آنها حتی قبل از لاگین شدن کاربر شروع به کار کرده و بخش های مختلف ویندوز را راه می اندازند و هر کدام کاری انجام میدهند.   در زمان ویندوز XP سرویس ها در کنار دیگر برنامه ها اجرا میشدند. اما از ویندوز Vista به بعد روش تغییر کرد و سرویس های ویندوز جداگانه اجرا میشوند و در کنار دیگر برنامه های معمولی نیستند.   برعکس یک برنامه معمولی که توسط کاربر در ویندوز نصب میشود، سرویس ها همراه با ویندوز نصب میشوند و برای نصب از اول آنها نیاز به اکانت Administrator دارید.     پنل سرویس ها   ویندوز همیشه از یک پنل اختصاصی برای نمایش دادن سرویس های در حال اجرا استفاده میکند که شما با استفاده از Run میتوانید آن را باز کنید. برای باز کردنش ابتدا کلید های ترکیبی Windows + R را بگیرید تا Run باز شود و سپس تایپ کنید Services.msc و سپس اینتر را بزنید تا برنامه مدیریت سرویس ها اجرا شود.   رابط کاربری برنامه مدیریت سرویس ها نیز ساده است. تنها یک ستون دارد که در آن نام سرویس ها نوشته شده و دارای بخشی است که نوشته سرویس ها در حال اجرا هستند یا خیر، و یک سری اطلاعات دیگر راجع به سرویس ها میدهد.       شما با راست کلیک بر روی یک سرویس میتوانید آن را متوقف و یا شروع کنید، و با دوبار کلیک کردن بر روی یک سرویس کارهای بیشتری نیز میتوانید انجام دهید.   غیر فعال کردن یک سرویس نیز بسیار آسان است. تنها دوبار بر روی سرویس مورد نظر کلیک کنید تا پنجره ای باز شود، سپس از طریق منوی داخل آن انتخاب کنید که سرویس به صورت اتوماتیک شروع به کار کند و یا فقط به صورت دستی شروع به کار کند. (یعنی تا زمانی که شما آن سرویس را فعال نکنید، اجرا نشود)       در تب Log On پس از دوبار کلیک کردن بر روی هر سرویس، نوشته شده که سرویس تنها در یک یوزر در حال اجراست یا خیر، و اینکه در چه یوزری در حال اجرا است. این قابلیت بخصوص در سرور ها بسیار کارامد است.       احتمالا متوجه شده باشید که گزینه “Allow Service to Interact With Desktop” برای سرویس ها غیر فعال است و تا زمانی که تیک آن را نزنید نمیتواند به دسکتاپ دسترسی داشته باشد.   البته تنها با زدن تیک این گزینه، سرویس مورد نظر هنوز هم دسترسی نخواهد داشت. در رجیستری یک Value وجود دارد به نام “NoInteractiveServices” که تیک این گزینه را نادیده گرفته و به سرویس ها امکان دسترسی نمیدهد. برای اینکه این مشکل را هم حل کنید نام این Value را در رجیستری جستجو کنید و آن را باز کنید و عدد آن را از 1 به 0 تغییر دهید.       البته این کار چندان درست نیست. زیرا زمانی که سرویس ها این دسترسی را داشته باشند اگر ویروسی در کامپیوتر شما وجود داشته باشد، میتواند به آن سرویس که دسترسی دارد نفوذ کند و به ویندوز شما آسیب وارد کند. بنابر این پیشنهاد میکنیم که این کار را نکنید.       در تب Recovery نیز میتوانید تعیین کنید که حین توقف و ایجاد مشکل در یک سرویس، دوباره شروع به کار کند یا خیر. در حالت پیشفرض روی شروع دوباره تنظیم شده تا سرویس دوباره شروع به کار کند.   گزینه اجرای یک برنامه حین بروز مشکل در سرویس بهترین گزینه است. زیرا میتوانید برای مثال تنظیم کنید که اگر بیش از دوبار یک سرویس از کار افتاد برنامه ایمیل باز شود و یک ایمیل به پشتیبانی بفرستید تا کمکتان کنند.     بخش Dependencies هم برنامه ها و چیزهایی که به این سرویس وابسته هستند را به نمایش میگذارد.     نگاهی به بخش سرویس ها در تسک منیجر ویندوز 8، 8.1 و 10   پنل معمولی سرویس ها در طی این سال ها تغیر خاصی نکرده است. اما جدیدا بخش سرویس ها به تسک منیجر اضافه شده که بسیار عالیست و راهی مناسب برای مدیریت سرویس ها میباشد.   در تسک منیجر های ویندوز 8، 8.1 و 10 یک تب به نام سرویس ها اضافه شده که همگی سرویس ها را در آن میتوانید مدیریت کنید. با راست کلیک بر روی آنها میتوانید گزینه “Go to Deatails” را بزنید تا جزئیات بیشتری از آنها نمایان شود.       با زدن بر روی گزینه “Go to Details” اطلاعات بیشتری راجع به سرویس ها مشاهده میکنید.       در بخش جزئیات هر سرویس، میزانی از حافظه رم که توسط آن اشغال شده است را میتوانید مشاهده کنید.       استفاده از Process Explorer جهت مدیریت سرویس ها       استفاده از Process Explorer جهت مدیریت سرویس ها یکی از بهترین راه ها جهت مدیریت سرویس ها است که با تمامی نسخه های ویندوز نیز سازگار است.     آیا باید برخی از سرویس ها را غیر فعال کنیم؟   متاسفانه حین نصب ویندوز تعداد زیادی از سرویس های بی فایده نیز نصب میشوند که به درد نمیخورند.   به نظر ما سرویس های مایکروسافت را غیر فعال نکنید. در ویندوز 7، 8، 8.1 و 10 حذف سرویس های بی فایده تا حد زیادی ملاحظه شده، اما باز هم سرویس هایی هستند که باید غیر فعال کرد.   سرویس ها را Disable نکنید، آنها را در حالت دستی یا همان Manual قرار دهید.   گاهی اوقات با غیر فعال کردن یک سرویس، ایراداتی به وجود میایند. بنابر این سرویس ها را غیر فعال نکرده و  تنها آنها را در حالت Manual قرار دهید.       اگر میخواهید که یک سرویس در حین بوت سیستم شروع نشود و بعد از اینکه سیستم کاملا بالا آمد شروع به کار کند، آن را از حالت Automatic بر روی Automatic (Delay Start) قرار دهید.     مدیریت سرویس ها از طریق CMD       بعضی از کارها هستند که از طریق یک رابط کاربری گرافیکی قابل انجام نیستند و تنها راه برای شما CMD خواهد بود. برای مثال، پاک کردن یک سرویس.   نکته مهم: هیچگاه یک سرویس را پاک نکنید.   شما میتوانید با استفاده از این فرمان، سرویس های در حال اجرا را مشاهده کنید:   sc qc eventlog         گاهی اوقات پیش میاید که یک ویروس در قالب یک سرویس شروع به کار میکند و تنها راه شما برای از بین بردن آن، CMD است. برای پاک کردن سرویس ها از این کد استفاده کنید:   sc delete   همانطور که یک بار هم ذکر کردیم، به هیچ وجه سرویس ها را پاک نکنید.     با استفاده از CMD کارهای دیگری نظیر توقف و اجرای سرویس ها نیز میتوان انجام داد. برای مثال برای توقف یک سرویس از این فرمان استفاده کنید:   sc stop service name       (بخش 9 : استفاده از Group Policy جهت مدیریت ویندوز)         در این مقاله نحوه استفاده از ابزار Group Policy در ویندوز جهت ایجاد تغییرات را به شما آموزش میدهیم. با این ابزار میتوانید تنظیماتی را مدیریت کنید که راه دیگری جهت انجام آنها وجود ندارد. یعنی فقط از همین بخش قابل دسترسی هستند.     همین اول مطلب این موضوع را بگوییم که Group Policy متاسفانه در نسخه های Home ویندوز ها وجود ندارد و فقط در نسخه های Pro و Enterprise وجود دارد. اما هنوز هم یادگیری کار با آن ارزش دارد، زیرا ابزاری فوق العاده است که بالاخره یک روز به در شما میخورد.(البته به لطف عدم وجود قانون کپی رایت نرم افزارهای خارجی در ایران و رایگان بودن نسخه های قفل شکسته، تقریبا همه کاربران ایرانی نسخه های گران قیمت Pro و Enterprise را نصب میکنند!)    استفاده از Group Policy جهت قفل کامل کامپیوتر هم کاربرد دارد. به گونه ای که دیگر کسی نه بتواند در آن کامپیوتر تغییری ایجاد کند، و نه بتواند برنامه ای در آن نصب کند.   البته کاربران خانگی به قفل کامپیوتر خودنیاز ندارند و این قابلیت تنها برای شرکت ها و یا اداره ها و... مناسب است تا کسی نتواند در کامپیوتر دستکاری کند.   با استفاده از Group Policy کار های زیادی میتواند انجام داد. برای مثال فعال و غیر فعال کردن قابلیت های ویندوز، تنظیم یک برنامه برای شروع هنگام بوت ویندوز، شروع نشدن برنامه ای هنگام بوت ویندوز، و یا دیگر کار هایی که هنگام ورود و یا خروج یک کاربر انجام شود، و...     آشنایی با رابط کاربری Group Policy     رابط کاربری برنامه Group Policy همانند دیگر برنامه های مدیریت ویندوز است. در سمت چپ پنجره برنامه شاهد یک نمودار سلسله مراتبی هستید. و در ستون وسطی برنامه شاهد جزئیات بیشتری در مورد تنظیمات انتخاب شده خواهید بود.     دو پوشه در بالای پوشه ها قرار دارند که هنگام ایجاد تغییر در آنها حسابی باید حواستان را جمع کنید:   - Computer Configuration: تنظیمات کلی کامپیوتر را در بر دارد که برای تمامی User ها (کاربرها) هستند.   - User Configuration: تنظیمات کاربری که لاگین شده را در بر دارد.     در زیر این پوشه ها نیز این پوشه ها وجود دارند:   - Software Settings: این پوشه دارای تنظیمات برنامه ها است.   - Windows Settings: این پوشه دارای تنظیمات امنیتی و اطلاعات لاگین و لاگ آف شدن یوزر ها و بوت و شروع سیستم است.   - Administrative Templates: این پوشه تنظیمات رجیستری را در بر دارد. با استفاده از تنظیمات موجود در این پوشه میتوانید کلی تغییرات در کامپیوترتان ایجاد کید.     تغییر در قوانین امنیتی سیستم   برای مثال اگر بر روی  گزینه “Prevent Access to the Command Prompt” دوبار کلیک کنید با چیزی مشابه عکس زیر مواجه میشوید. در حقیقت اکثر تنظیمات موجود در پوشه Administrative Templates چنین شکل و شمایلی دارند:       یکی دیگر از گزینه های موجود در همین صفحه گزینه “Run Only Specified Windows Apps” است که به جز برنامه های خود ویندوز، از اجرای هر برنامه ای جلوگیری میکند.       البته در همان جا یک لیست نیز موجود است که میتوانید در آن برنامه های استثنا را قرار دهید تا آنها هم اجرا شوند. اگر برنامه ای در لیست استثنا نباشد و بخواهید آنرا اجرا کنید با چنین دیالوگی مواجه میشوید:       این یکی از راه های قفل کامپیوتر است که همانطور که گفتیم به درد کاربران خانگی نمیخورد.     تغییر در تنظیمات UAC برای تغییر تنظیمات امنیتی ویندوز       در این مسیر میتوانید تعداد زیادی تنظیمات امنیتی جالب را مشاهده کنید:   Configuration > Windows Settings > Security Settings > Local Policis > Security Options     اولین گزینه در این لیست “User Account Control: Behavior OF THE Elevation Prompt For Administrators” است. با فعال کردن آن هر کاربری که بخواهد برنامه ای که نیاز به اجازه Administrator دارد را اجرا کند، باید رمز عبود Administrator را وارد کند.   با فعال کردن این حالت، ویندوز شما همانند سیستم عامل های لینوکس و مک میشود و هر زمان که یک یوزر سعی در ایجاد تغییرات در آن داشته باشد باید رمز عبور Administrator را وارد کند. که در این صورت ویندوز بسیار امن خواهد شد:       دیگر گزینه های کارآمد:   User Account Control: Only Executables That Are Signed And Validated: این گزینه از اجرای برنامه ها توسط یوزر هایی به جز Administrator جلوگیری میکند.   Recovery Console, Allow Automatic Administrative Logon: زمانی که شما رمز عبور خود را فراموش کرده باشید، این قابلیت امکان بازنشانی رمز عبور را به شما میدهد.     یک مساله قابل توجه این است که تنظیمات Group Policy در نسخه های مختلف ویندوز با هم متفاوت هستند. برای مثال گزینه “Remove My Documents Icon” که در عکس زیر هم مشاهده میکنید تنها در ویندوز 2000 و XP موجود است:       تنظیمات بسیار زیادی در Group Policy وجود دارد که با کمی کنجکاوی میتوانید کاربرد تک تک آنها را متوجه شوید که البته واقعا هم ارزش گذاشتن وقت برای یادگیری را دارد.     قرار دادن یک دستور برای اجرا هنگام لاگین، لاگ آف، بوت ویندوز و یا شات دان ویندوز       یکی دیگر از قابلیت های کارآمد Group Policy این است که میتوانید دستوراتی را قرار دهید تا حین لاگین، لاگ آف، بوت ویندوز و یا شات دان ویندوز اجرا شوند.   این قابلیت مثلا برای زمانی بسیار پرکاربرد است که میخواهید قبل از خاموش شدن سیستم یک بکاپ ز فایل ها گرفته شود و یا چیزی پاک شود و...     دو نوع دستور هستند که میتوانید اجرا کنید:   دستورات هنگام بوت و شات دان: ایجاد این نوع دستورات از طریق مسیر Computer Configuration > Windows Settings > Scripts مقدور است.   دستورات هنگام لاگین و لاگ آف: برای ایجاد دستور در این زمینه نیز به مسیر User Configuration > Settings > Scripts بروید.   برای مثال به مسیر User Configuration > Windows Settings > Scripts رفته و بر روی Logof دوبار کلیک کنید:       در اینجا میتوانید دستورات مختلفی قرار دهید:       همچنین میتوانید از کامند های Powershell نیز استفاده کنید.       دستورات لاگین و لاگ آف در این پوشه ها نگهداری میشوند:   C:\Windows\System32\GroupPolicy\User\Scripts\Logoff   C:\Windows\System32\GroupPolicy\User\Scripts\Logon      دستورات حین خاموش و روشن شدن سیستم هم در این پوشه ها نگهداری میشوند:   C:\Windows\System32\GroupPolicy\Machine\Scripts\Shutdown   C:\Windows\System32\GroupPolicy\Machine\Scripts\Startup     سعی کردیم مهم ترین نکات را در این مقاله آموزش دهیم، و البته این همه کارهایی که میتوانید با Group Policy انجام دهید نیست. با Group Policy کارهای فراوانی میتوان انجام داد. که در این مقاله نمیگنجد.

منبع